Alvorens een stuk poëzie te analyseren, is het noodzakelijk om de leeftijd of periode te achterhalen waartoe de dichter behoort, zodat het vers in zijn ware geest en bedoeling kan worden begrepen. Literatuur is de weerspiegeling van haar samenleving. Verschillende politieke en sociale veranderingen in de Engelse samenleving hebben ook hun sporen achtergelaten in de Engelse literatuur. De geschiedenis van de Engelse poëzie onthult de namen van verschillende dichters, die de Engelse taal zodanig verrijkten dat ze nu gemakkelijk voor elk doel kon worden gebruikt. Hier bespreken we kort de politieke en sociale factoren van 670 tot 1500 die het werk van deze tijd hebben beïnvloed, samen met de prominente namen die hebben bijgedragen aan de Engelse poëzie.
DE ANGLO-SAKSE PERIODE (670-1100)
De Engelse literatuur begon met Angelsaksische literatuur van Angelsaksische en Saksische stammen, die aan de kusten van Zweden en Denemarken werden bewoond. Engels was de algemene naam en taal van deze stammen. Ze waren gedurfd, avontuurlijk en dapper. Net als andere volkeren zongen ze op hun feesten over veldslagen, goden en voorouderlijke helden. Engelse poëzie begon met deze liederen over religie, oorlog en landbouw.
Hoewel veel van de Angelsaksische poëzie verloren is gegaan, zijn er nog enkele fragmenten over. Gedichten als Widsith, Waldhere, Complaint of Deor en Beowulf vieren bijvoorbeeld respectievelijk thema’s van continentale hoven, moed van de held, teleurstelling van minnaar en fortuinen van koningen en naties. Nadat de Angelsaksen het christendom hadden omarmd, namen de dichters religieuze thema’s op als onderwerp van hun poëzie. In feite is een groot deel van de Angelsaksische poëzie religieus. De twee belangrijke religieuze dichters van deze tijd zijn Caedmon en Cynewulf. Angelsaksisch verschilt duidelijk van de poëzie van de volgende periode, met de tradities van een oudere wereld.
MIDDEN-ENGELS OF ANGLO-NORMAN PERIODE (1100-1500)
De Normandiërs, die in Normandië (Frankrijk) woonden, versloegen de Angelsaksische koning in de slag bij Hastings en veroverden Engeland. De komst van de Noormannen verdreef ook de Angelsaksische literatuur. Deze buitenlandse soorten literatuur werden in de eerste plaats verwelkomd en gekoesterd door vorsten en hovelingen, en drongen vervolgens door tot de lagere lagen van de samenleving. Eindelijk werden de geschriften in de Engelse volkstaal genegeerd en werd het Frans de natuurlijke spraak van de hooggeborenen. Bijna drie eeuwen lang verschenen er maar heel weinig werken in de moedertaal.
Middeleeuwen of de Anglo-Normandische periode gingen grotendeels over de morele waarden van de samenleving. Een satire op de corrupte religieuze praktijken, het aan de kaak stellen van de zonden van de samenleving en het aanmoedigen van mannen om het hogere leven na te streven, waren de gemeenschappelijke thema’s van deze tijd. William Langland, John Gower en Geoffrey Chaucer “Father of English Poetry” zijn de stralende namen van dit tijdperk. De Engelse literatuur leed echter onder een ondergang in de twaalfde en dertiende eeuw, maar herwon haar prestige in de veertiende eeuw in volle bloei.
